Ik ben geboren onder een volle maan. Dat wist ik niet, tot ik vanochtend de maanstand op mijn geboortedag opzocht. Een volle maan met een gedeeltelijke verduistering. Elke maand struin ik met mijn camera door de buurt, op zoek naar het perfecte plaatje. De volle maan die door de takken van een oude boom schijnt, die achter de wolken vandaan komt, die stralend aan een heldere hemel staat. Als een wolf blijf ik staan, mijn hoofd naar boven gericht zonder te huilen. Onder de volle maan voel ik me thuis. Een jaar geleden bleef ik de hele nacht wakker. Ik wilde de maansverduistering fotograferen. De wereld sliep en ik ging van bed naar balkon tot de zon opkwam. De maan was van mij die nacht. Verduisterd was ze nog mooier. Vanaf mijn balkon zag ik haar van helderwit naar oranjerood kleuren, alsof ze speciaal voor mij tevoorschijn was gekomen. Nog even en ik zou haar weer moeten delen met de rest van de wereld. Maar die nacht was de maan heel even van mij alleen.