Geluk
Hij straalt. Hij staat precies waar hij thuishoort en hij straalt. Zijn grijns vanaf het podium is aanstekelijk. Vanaf de eerste rij grijns ik terug. De hele zaal brult mee. Ik ken geen enkel nummer, maar ben zo trots als een pauw. Daar staat hij. De lieve vriend die me altijd laat lachen. Die me zes jaar lang vanaf de andere kant van de wereld een hart onder het riem stak als ik het nodig had. Die tot diep in de nacht vioolpartijen uitwerkte, oefende of gekke fimpjes maakte en me verzekerde dat hij echt bijna ging slapen. De vriend met wie ik de wildste avonturen bedacht. Gewoon, omdat we tijd hadden. Nu staat hij voor me op het podium te genieten in een stad die ooit de mijne was en nooit de zijne en ik gun hem de wereld. En ik gun de wereld meer mensen zoals hij. Mensen die anderen laten lachen. Die delen, ontroeren en luisteren. Mensen die stralen en anderen laten stralen. En ik gun mezelf deze dag. Dit zijn de momenten. Dit is geluk.
Reageer
Albert
Zijn hart was zo groot als een kerk. We schreven elkaar brieven, vertelden over onze levens. Ik over mijn nieuwe rol als moeder, hij over zijn dagen in eenzaamheid in een kleine cel in Louisiana. Hij informeerde naar mijn familie, vertelde over de zijne. Baby’s die hij niet kon knuffelen, begrafenissen die hij niet kon bijwonen. Nooit met zelfmedelijden, maar met een zachtheid die ik zag op de foto’s die hij stuurde. Uit zijn woorden klonk rust, maar nooit berusting. Hij streed met liefde. Na meer dan 40 jaar kwam hij vrij. Ik ontmoette hem en vertelde hem over de brief die hij me stuurde in een lastige periode. Hij schreef: ik weet dat het nu moeilijk is voor je, maar ik zal er altijd voor je zijn. Vorig jaar overleed hij. Zijn hart nu oneindig. Vrij.
💗
Het ontroert me 🙏