De nacht voelt vertrouwd. Het donker legt een sluier over de vervreemdende dagen. Ik denk niet over morgen. Plannen bestaan niet meer. Er is alleen vandaag. De maan is verdwaald achter de wolken en ik wacht. Ik wacht tot ze zich weer laat zien, bewijs dat alles goed is. Ik kijk naar mijn handen die niemand vasthouden. Als ik mijn ogen sluit zie ik je. Ik strek mijn armen naar je uit. Handen die willen aanraken, lippen die willen fluisteren. In het donker kan ik bij je komen. Met gesloten ogen houd ik je vast. Hier wil ik blijven, in deze sluier van troost. De nacht omarmt me. Langzaam komt de maan achter de wolken tevoorschijn. Alles is goed.