Als het licht uitgaat verander ik in een monster. Even blijf ik stilletjes liggen, maar dan schiet ik schreeuwend overeind. Ik ben klaar voor de aanval. Of is het verdediging? Ik schreeuw opnieuw. Mijn kussen vangt de meeste klappen op. Ik scheld en vloek en wens de gruwelijkste dingen. Gegrom klinkt uit mijn keel als ik ook de muur een klap verkoop. Dan laat ik me op mijn gekneusde kussen vallen. Zoute tranen verdwijnen onder de dekens. Monsters huilen niet, toch?