Ze werd niet op handen maar op fluwelen kussentjes gedragen. Mensen vertelden haar hoe bijzonder ze was. Ze antwoordde dat ze slechts een reflectie was van degene die voor haar stond
‘Je verdient het om gelukkig te zijn’, zeiden sommigen.
‘Visualiseer je dromen en ook jij zal geluk aantrekken’, was haar antwoord dan. Ze werd geprezen om haar vele talenten, waarmee ze tot op heden nog geen cent had verdiend. Zo gingen de dagen voorbij en zij zat daar op haar kussentjes. Op een dag zei ze iets wat iemand niet wilde horen. De persoon in kwestie liet het kussentje los en drukte zijn handen tegen zijn oren. Ze kwam met haar hoofd op de stoep terecht. Het bloed zat overal. Dat zou ze nooit meer uit haar witte jurk krijgen.