Ik heb geen hekel aan Kerst. Als de kerkklokken luiden, sta ik op. Ik laat de hond uit en doe mijn pyjama weer aan. Een trui erover zonder glitter. Willekeurige hapjes afgewisseld met een glaasje wijn. Ik kijk een slechte kerstfilm. Zo’n voorspelbare, sentimentele. Ik huil zonder zakdoek als alles goed komt aan het einde. En dan kijk ik er nog een.
Ik heb geen hekel aan Kerst. Als ik even geen zin meer heb in een film, luister ik muziek. Kerstmuziek die niemand kent, maar die ik luidkeels mee kan zingen. Het toetje is voor mij alleen. En als ik een tweede wil dan mag dat ook. Ik laat de hond uit in mijn pyjama. Het laatste beetje wijn hoef ik niet te delen.
Ik heb geen hekel aan Kerst. Het zou alleen wat langer mogen duren.