Het bed paste niet bij zijn slaapkamer. Het had knopjes en een hekje aan de zijkant. Op het nachtkastje stond een tekening van mijn dochter. Ze hadden elkaar één keer gezien. Hij had haar een koekje gegeven.
‘Er kunnen een paar dingen gebeuren als je hier bent.’
Ik knikte. Er volgden een aantal scenario’s . Hij legde ze stap voor stap uit en gaf instructies.
‘Het minst prettige dat kan gebeuren, is dat ik bloed ga overgeven. In dat geval moet je me op mijn buik draaien, de kamer uitgaan, de deur dichttrekken en niet meer terugkomen. Dat wordt een horrorshow.’
Ik knikte weer. We praatten over collega’s en familie. Hij maakte de grappen die ik al zo vaak gehoord had.
‘Kinderen. Eerst ben je jaren bezig om ze te leren lopen en praten en vervolgens leer je ze om stil te zitten en hun mond te houden.’
Ik lachte. We keken voetbal. Volgens mij verloren we. Het was de laatste keer dat ik hem zag.
Mooi! Doet me denken aan Glynn :o)
Dat verbaast me niet… 😉