Zielen
Is er een plek voor zielen als de mijne? In zonde levend en niet geheel onschuldig. Mijn fouten niet gerechtvaardigd maar ook niet direct onrechtmatig. Mijn bedoelingen goed maar de uitvoering soms verre van fraai, op het schandalige af. Hoe zou het eruit zien daar? Zou het er druk zijn?
Goed, het is nou ook weer niet zo dat ik een vreselijke vent ben. Ik weet ook wel dat niemand perfect is en dat mensen nu eenmaal fouten maken. En vreemdgaan is nu ook weer niet het slechtste dat een mens kan doen. Tuurlijk, het is niet chique. En het feit dat zij getrouwd is en kinderen heeft maakt het natuurlijk allemaal net iets schandaliger. Maar haar kinderen weten van niks. Haar man natuurlijk ook niet. Niemand weet iets. Dus wie doen we er nou eigenlijk pijn mee?
Héél mooi! Je 50-woorden stukje hield het mysterieus, persoonlijk, schuldig. En ineens is het een heel ander stuk geworden, hard, concreet. Reëel misschien zelfs.
Het kreeg een heel andere uitbreiding naar de 1000-woorden dan ik had verwacht. Cool!