Weglopen
Gepost op 31 Jan 2017 in zkv
Ik loop niet weg van hem. Ik loop weg van mezelf. Ik hoor mezelf tegen hem praten en ik wil opstaan en naar de zee lopen, zodat het geluid van de golven mij overstemt. Ik voel hoe ik me voel in zijn gezelschap en wil daar niet zijn. Ik kijk naar mijn gedachten over hem en vind mezelf niet aardig. Het gesprek in mijn hoofd gaat de hele dag door. De woorden zijn hard en koud. Ik zou willen dat ik aardigere dingen kon zeggen. Dat ik tegen hem net zo aardig was als tegen een vreemde die me op straat aanspreekt. In plaats daarvan geef ik hem de schuld van dingen die nog niet gebeurd zijn. Ik weet van wie ik moet weglopen om zelf te kunnen blijven, maar weglopen van jezelf is makkelijker dan weglopen van een ander. Daaag, ik. Pas goed op jezelf.