Parijs

‘Het is gewoon te groot.’

Hij pakt mijn hand en kijkt me vragend aan.

‘Wat bedoel je?’

‘Mijn gevoel. Het past niet in mijn lijf. Als ik het binnenlaat, zoekt het aan alle kanten een weg naar buiten. Het past gewoon niet. Ik zie het onder mijn huid bewegen, alsof het erdoorheen probeert te breken. Als ik het binnenhoud dan klap ik uit elkaar. En ik wil niet eindigen als klodders liefde op een witte muur.’

Ik laat zijn hand los. Hij zucht.

‘Dus je gaat weer bij me weg?’

‘Ik heb nog zoveel te doen. Ik ben nog nooit in Parijs geweest.’

Reageer




Abonneren

Ontvang een bericht als er een nieuw verhaal geplaatst is.