Kwijt
Hij staat op een marktje in de zon. Voor hem liggen zijn platen, die ik allemaal heb. Hoe komt hij hier? En waar zijn we? Met uitgestoken armen komt hij naar me toe. Zijn glimlach is door de jaren heen niet veranderd.
“Wat fijn je weer te zien!”
Hij drukt me tegen zich aan en even vergeet ik dat ik niet weet welk land dit is. Ik vertel hem dat ik mijn hond kwijt ben. Een zwarte retriever, zo eentje die we vroeger thuis ook hadden. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en neemt me mee. We lopen door woonwijken, langs grasvelden en over zandpaden. Mijn hond zie ik niet. We komen bij een oud kasteeltje. In een kleine zaal staat alles klaar voor zijn optreden. Mensen zitten dicht tegen elkaar aan op grote banken. Hij brengt me naar een plekje vooraan. Vrienden komen binnen en vragen lachend waar ik was. Ik denk aan mijn hond, die de nacht alleen zal doorbrengen. Morgen zal ik hem weer gaan zoeken. Ik weet niet of hij echt bestaat. De eerste noten klinken. Ik word wakker van een streepje zonlicht op mijn gezicht, een pluchen hond tegen me aan geklemd.