Herinneringen
Kerstversieringen in de tuinen en achter de ramen. De straten stil, het bos koud en grijs. Er komt een dag dat ik hier niet meer loop, dat mijn voetstappen onvindbaar zijn. De honden die met me mee liepen slechts een herinnering, maar niet meer de mijne. Er zullen nieuwe herinneringen gemaakt worden door mensen die ik nooit gezien zal hebben. En ook jij zal er op een dag niet meer zijn. Wat zal er overblijven van wat we deelden? De woorden die niemand anders hoorde, de lach die me ontroerde, de tranen die niemand zag. Wat overblijft zijn de woorden die op papier belanden. Woorden in verhalen en liedjes. Woorden die veel zeggen maar nooit alles. Want alles weten alleen jij en ik. En niet altijd wij allebei. Jouw ervaring is niet de mijne, mijn tranen zijn niet de jouwe. Mijn werkelijkheid zal van niemand anders zijn. Mijn ervaring ooit voor altijd verdwenen. Behalve de woorden. Woorden die zeggen dat het leven kostbaar is, dat elke werkelijkheid geleefd mag worden, dat de kleine dingen de grote zijn, dat kerst net als het leven voorbij gaat en dat ik van je hou.