Een traan gleed over haar rechterwang. Ze merkte pas dat ze huilde toen de druppel voor haar op tafel viel. ‘Ik wist niet dat ik nog steeds verdriet had,’ zei ze, terwijl ze in haar kopje bleef roeren. Hij legde zijn hand voorzichtig op haar wang. Ze huilde nog harder.
Waarom ze verdriet heeft? Daar zal ik wel nooit meer achterkomen. Het nadeel van die ’50 woorden’. Wilde een andere metafoor gebruiken (toch wat ongepast), dan maar deze:
Het is als je verkneukelen in de rij voor een attractie in het pretpark en net op het moment dat je wilt instappen gaat de attractie dicht!.
Het wachten gaat heus wel een keer beloond worden. Het volgende korte verhaal is bijna af en zit nu rond de 3000 woorden.
3000?
Kijk….dat zet nou nog eens zoden aan de dijk :p