Haar hoofd ligt op zijn borst, haar hand op zijn schouder. ‘Wolkenkrabber is eigenlijk een heel mooi woord, vind je niet?’ Zijn stem klinkt oorverdovend in het donker. Zonder geluid is het plaatje perfect. Met geluid is het net als de vorige plaatjes; te luid, te veel en te echt.
Met vorige plaatjes bedoel je de vorige vriendjes? Haha, op m’n site had ik het over niet-perfecte plaatjes die daarom zo bijzonder zijn! Jouw verhaaltje doet mij wel weer beseffen dat geluid een niet te overschatten element is. Grappig, want je zou juist op basis van de opmerking dat zijn stem in het donker te horen is (en je hem dus niet ziet) zou zeggen dat het zonder plaatje juist perfect is en je in vervoering bent door zijn stem!
‘Je.’
Bedoel niet jou hoor. Maar goed, die hond die niet luisterde was ook al van jou! 😉
Ha, ja, die hond was van mij, maar de dame in dit stukje ben ik niet! 😉
Wees niet bang hoor: denk niet bij alle teksten: Ooo da’s Kristel! Of: ‘Huh, Kristel???’ 😉 Van het autobiografisch moet je sowieso fictie maken. Maar omdat je zelf zei dat teksten vaak wel dicht bij jezelf liggen denk ik wel af en toe: ‘Ooo, da’s Kristel. Of: ‘Huh, Kristel???’ 😉